İçler acısı apolitik halim!

1 Mayıs öncesi, içler acısı apolitik halim beni ve sülalemi utandıracak halde. 1 Mayıs herkes için "kendine yontmA ve siyasi disiplinine yamama" yapmak için bir fırsat olabilir. Hatta bunların tarihi dayanakları da olabilir. Benim için ise 1 Mayıs yada aslı Nisan ve Mart'a denk gelen bahar bayramının bambaşka bir anlamı daha var (Emeklilerin mücadelesini unutmadan) "bahar-yenilenme-tazelenme ve gelen günler için umut." Özellikle içtiğimiz sudan, elektriğe, petrolden bora, havaya her şey için dünyanın birbirine girdiği bu savaş ve acı dolu günlerde ben "daha iyi bir gelecek" için umut etmek istiyorum. Baharı görmek istiyorum. Kimbilir, bu küresel ısınma yüzünden bu son olarak göreceğimiz kaçıncı bahar? Yada trafik kazalarından, yada nükleer kazalardan, yada mayınlardan, yada artan kanser ve toplu delilik hallerinden sonra...

İşte bu yüzden bu 1 Mayıs, meydanlara değil, dağa çıkıp börtü böceklere bakmak, apolitik olmak, unutmak, silmek ve yeniden başlatmak (eras and rewind-the cardigans) istiyorum. Hepsinden öte, duygularımı, günlerdir aralıksız dinlediğim o kızıl kadın vokalin şu tempolu şarkısı ile ifade ediyorum;

"Aklım yerinde. Biraz fazla içtiysem kime ne? Yazılı kuralı mı var bu dünyanın, kimde?
Kim demiş aklımdan zorum var, dans etmeye ihtiyacım var!" (ASLI)